Ara estic....

1.4.12

Ara fa un any.../Ahora hace un año...


Doncs sí. Avui és un dia especial. Un dia d’aniversari. Ara fa just un any que vaig iniciar aquesta última aventura, el “Massa Aviat Per Parar Quiet”. Què ràpid ha passat, no?
L’1 d’abril de l’any passat volàvem cap a Istanbul, la nostra primera destinació. I un any després estem a Beijing, segons el que havíem planejat. Diria que encara ens ha sortir millor del que era el nostre pla. Dos mesos viatjant i, de moment, uns 10 mesos treballant a la capital xinesa. La veritat és que hem tingut molta sort. La feina no va tardar en arribar, la casa està genial, la gent que hem conegut és simplement la que volem i l’hivern no ha estat tant dur com altres anys (segons diuen)
En aquest temps ens hem adaptat cada cop més a la cultura xinesa. Els xinesos són bastant peculiars però bona gent. Ara els entenc més i em cauen bé, encara que hi hagi coses que no comparteixo o coses a les que mai m’acostumaré (“escupitinajos”?, je)
El que no va tant bé és el meu xinès. És complicat, si més no per a mi. Tampoc ajuda que treballi amb gent de totes les nacionalitats i que la llengua “oficial” entre nosaltres sigui l’anglès. Però cap problema, sóc tossut i, a més, m’agrada estudiar idiomes així que, poc a poc, ho aconseguiré...espero...
Ara que hem aconseguit la primera part del nostre pla, anem cap a una segona part que no teníem molt definida expressament ja que vàrem decidir adaptar-la sobre la marxa. Finalment, allargarem una mica la nostra estança a Beijing i a principis d’any ens mudarem cap a l’altra ciutat important de Xina, Shanghai. Allà tornarem a no tenir res i haurem de començar de zero però ens agraden aquests reptes. Si no surt bé hauríem de posar en marxa el pla B, el que encara no tenim...ups! Entre ciutat i ciutat ens hem plantejat fer un petit viatget que ens portarà a Barcelona per passar el Nadal, però això encara ho hem de concretar així que no feu gaire cas.
Per últim, en aquest dia assenyalat també vull recordar al meu estimat “Ibiza” o “PePeillo”, com també era conegut. Podríem dir que ha estat una víctima de les meves “retallades” que ara tant estan de moda pel nostre país, jeje. Ha passat a millor vida amb un altre propietari que el cuida millor que jo. Espero que no em tingui rancúnia i que en veiem per Granollers...ups.
Bé, no ens posem tristos. Espero que a tots vosaltres també us vagi molt bé. Pels emails que vaig llegint sé que sí. Me n’alegro. Ens tornarem a veure a finals d’any però ja sabeu que un o dos cops a la setmana teniu una cita amb aquest bloc. Fins demà o demà passat!

Pues sí. Hoy es un día especial. Un día de cumpleaños. Hace justo un año que inicié esta última aventura, el "Massa Aviat Per Parar Quiet". Qué rápido ha pasado, ¿no?
El 1 de abril del año pasado volábamos hacia Estambul, nuestro primer destino. Y un año después estamos en Beijing, según como habíamos planeado. Diría que aún nos ha salido mejor del que era nuestro plan. Dos meses viajando y, de momento, unos 10 meses trabajando en la capital china. La verdad es que hemos tenido mucha suerte. El trabajo no tardó en llegar, la casa está genial, la gente que hemos conocido es simplemente la que queremos y el invierno no ha sido tan duro como otros años (según dicen).
En este tiempo nos hemos adaptado cada vez más a la cultura china. Los chinos son bastante peculiares pero buena gente. Ahora los entiendo más y me caen bien, aunque haya cosas que no comparto o cosas a las que nunca me acostumbraré (¿"escupitinajos"?, Je)
Lo que no va tan bien es mi chino. Es complicado, al menos para mí. Tampoco ayuda que trabaje con gente de todas las nacionalidades y que la lengua "oficial" entre nosotros sea el inglés. Pero ningún problema, soy tozudo y, además, me gusta estudiar idiomas así que, poco a poco, lo conseguiré... espero...
Ahora que hemos conseguido la primera parte de nuestro plan, vamos hacia una segunda parte que no teníamos muy definida expresamente ya que decidimos adaptarla sobre la marcha. Finalmente, alargaremos un poco nuestra estancia en Beijing y a principios de año nos mudaremos hacia la otra ciudad importante de China, Shanghai. Allí volveremos a no tener nada y tendremos que empezar de cero pero nos gustan estos retos. Si no sale bien deberíamos poner en marcha el plan B, el que todavía no tenemos... ¡ups! Entre ciudad y ciudad nos hemos planteado hacer un pequeño viajecito que nos llevará a Barcelona para pasar la Navidad, pero eso aún lo tenemos que concretar así que no hagáis mucho caso.
Por último, en este día señalado también quiero recordar a mi querido "Ibiza" o "PePeillo", como también era conocido. Podríamos decir que ha sido una víctima de mis "recortes" que ahora tanto están de moda por nuestro país, jeje. Ha pasado a mejor vida con otro propietario que lo cuida mejor que yo. Espero que no me guarde rencor y que nos veamos por Granollers...ups.
Bueno, no nos pongamos tristes. Espero que a todos vosotros también os vaya muy bien. Por los emails que voy leyendo sé que sí. Me alegro. Nos volveremos a ver a finales de año pero ya sabéis que una o dos veces a la semana tenéis una cita con este blog. ¡Hasta mañana o pasado mañana!

Miki Chang

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada