Panoràmica de la muralla a Simatai |
El camí per arribar a aquí és llarg, unes tres hores en bus. Hem
caminat travessant 22 torres amb un dia fantàstic. Algunes parts han estat
dures ja que hem resseguit les muntanyes tal i com ho fa la mateixa muralla.
Només una pega, una part de la secció de Simatai està tancada al públic perquè
l’estan restaurant. Llàstima, era la part més autèntica. Bé, hauré de tornar no
sé quan però tornaré ja que no me la puc perdre encara que potser, un cop
l’hagin posat maca ja ha perdut tot el seu encant.
El nostre company de pis, Breo, ja ha trobat pis. Ara ja toca que
s’emancipi i ho ha fet avui mateix. Com no, ha hagut de veure bastant pisos
perquè li agradés un. Bona sort company! A nosaltres ens queden uns 18 dies més
de pis. Ja hem avisat a la propietària que marxem. Quina llàstima! Crec que no
tornarem a trobar un pis i una propietària com aquesta.
Una altra cosa, això és un no parar. Avui també he anat a buscar el meu
visat a l’ambaixada de Myanmar (Birmània). Ja el tinc. La carta de recomanació
que em van fer per aconseguir-lo ha funcionat. Ja ho tenim tot. Només ens falta
fer les maletes.
Ja comença a fer fred a Beijing. Necessitem jaqueta i dintre de poc
guants. A més, diuen que s’acosta un front fred la setmana que ve. Vaja! Ja
podia haver-se endarrerit dues setmanes més, no? No sé si és pel fred o no però
últimament l’esquena em fa mal. Potser és d’estar tant de temps a dins de
l’aigua o potser és perquè m’estic fent gran. Ups! Veieu com necessito unes
vacances? Jeje.
Per últim, ja he avisat al meu responsable de natació que me’n vaig. Li
ha sabut molt de greu però és el que hi ha. Tot i així m’ha dit que a Shanghai
també té dues piscines més i que si vull, un cop allà, puc tornar a treballar
per ell. De moment ja no haig de perdre temps en buscar feina a Xina. Una
preocupació menys!
Muchas novedades esta semana. El pasado domingo nos levantamos
temprano para ir a caminar. Sí, como lo oís, caminar en un domingo. ¿Me estaré
haciendo mayor? Bueno, es algo que quería hacer antes de dejar Beijing ya que
vale mucho la pena. Se trata de una caminata de unos 6 kilómetros y unas 2
horas y media por resiguiendo la Gran Muralla China. Concretamente, es la parte
que va de Jinshanling a Simatai. Ya he ido varias veces a la muralla pero esta
vez es más especial ya que esta sección está poco o nada restaurada. Mirad las
fotos: De Jinshanlong a Simatai
El camino para llegar aquí es largo, unas tres horas en bus. Hemos
caminado atravesando 22 torres con un día fantástico. Algunas partes han sido
duras ya que hemos recorrido las montañas tal y como lo hace la misma muralla.
Sólo una pega, una parte de la sección de Simatai está cerrada al público porque
la están restaurando. Lástima, era la parte más auténtica. Bueno, tendré que
volver no sé cuando pero volveré ya que no me la puedo perder aunque quizás,
una vez la hayan puesto bonita ya ha perdido todo su encanto.
Nuestro compañero de piso, Breo, ya ha encontrado piso. Ahora ya toca
que se emancipe y lo ha hecho hoy mismo. Como no, ha tenido que ver bastantes
pisos para que le gustara uno. ¡Buena suerte compañero! A nosotros nos quedan
unos 18 días más de piso. Ya hemos avisado a la propietaria que nos vamos. ¡Qué
lástima! Creo que no volveremos a encontrar un piso y una propietaria como
esta.
Otra cosa, esto es un no parar. Hoy también he ido a buscar mi visado
a la embajada de Myanmar (Birmania). Ya lo tengo. La carta de recomendación que
me hicieron para conseguirlo ha funcionado. Ya lo tenemos todo. Sólo nos falta
hacer las maletas.
Ya empieza a hacer frío en Beijing. Ya necesitamos chaqueta y dentro
de poco guantes. Además, dicen que se acerca un frente frío la próxima semana. ¡Vaya!
Ya podía haberse retrasado dos semanas más, ¿no? No sé si es por el frío o no
pero últimamente la espalda me duele. Quizás es por estar tanto tiempo dentro
del agua o quizás es porque me estoy haciendo mayor. ¡Ups! ¿Veis como necesito
unas vacaciones? Jeje.
Por último, ya he avisado a mi jefe de natación que me voy. Le ha
sabido muy mal pero es lo que hay. Aún así me ha dicho que en Shanghai también
tiene dos piscinas más y que si quiero, una vez allí, puedo volver a trabajar
para él. De momento ya no tengo que perder tiempo en buscar trabajo en China. ¡Una
preocupación menos!
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada