Ja estem a Beijing. Hem arribat amb el tren ràpid a uns 300 km/hora. Es
confirma el que ens esperàvem: fa fred. Vaja, ara que a Shanghai ja començava a
fer millor temperatura. Pels que no ho sabeu, Beijing és més freda que Shanghai
ja que està més al nord, uns 1000 quilòmetres més al nord.
L’última setmana a Shanghai ha estat curiosa ja que m’han contestat de
dues feines i les dues em volien contractar. Quina casualitat, a última hora!
Ja es podien haver espavilat abans. La decisió de tornar ja estava presa, com
es diu, ‘para lo bueno y para lo malo’. Lo dolent, és que no em trobat a ningú
que es quedés la nostra casa i la propietària no ens ha tornat el dipòsit, ni
una part. Ja m’ho imaginava, des del primer dia que em cau malament. Bé, ja ho recuperarem
a Beijing... espero... Abans de marxar, vàrem poden renovar el nostre visat de
turista un mes més. Menys mal.
A Beijing, de moment ens hem instal·lat d’okupes a casa d’uns amics per
recuperar-nos una mica econòmicament. El primer que fem, petició meva, és anar
a sopar a un restaurant xinès molt bo de la zona de Sanlitun, je. Descansem el
cap de setmana ja que jo començo a treballar el dilluns mateix. Per sort, vaig
contactar amb la piscina on treballava abans i m’han donat unes quantes hores.
Ara tenim un sentiment agredolç ja que ens ha fet molta il·lusió tornar
però al mateix temps ens fa pena que no ens hagi anat tan bé per Shanghai. Qui
sap, potser ens hagués anat millor si haguéssim aguantat uns mesos més, o
potser no. Bé, el que importa és que estem de nou a la capital xinesa i
rodejats d’amics, i això ajuda bastant.
Ya
estamos en Beijing. Hemos llegado con el tren rápido a unos 300 km/hora. Se
confirma lo que esperábamos: hace frío. Vaya, ahora que en Shanghái ya
comenzaba a hacer mejor temperatura. Para los que no lo saben, Beijing es más
fría que Shanghái ya que está más al norte, unos 1.000 kilómetros más al norte.
La última
semana en Shanghái ha sido curiosa ya que me han contestado de dos trabajos y
los dos me querían contratar. Qué casualidad, ¡a última hora! Ya se podían
haber espabilado antes. La decisión de volver ya estaba tomada, como se dice,
'para lo bueno y para lo malo'. Lo malo, es que no hemos encontrado a nadie que
se quedara nuestra casa y la dueña no nos ha devuelto el depósito, ni una
parte. Ya me lo imaginaba, desde el primer día que me cae mal. Bueno, ya lo
recuperaremos en Beijing... espero... Antes de volver, pudimos renovar nuestro
visado de turista un mes más. Menos mal.
En
Beijing, por el momento nos hemos instalado de okupas en casa de unos amigos
para recuperarnos un poco económicamente. Lo primero que hacemos, petición mía,
es ir a cenar a un restaurante chino muy bueno de la zona de Sanlitun, je.
Descansamos el fin de semana ya que yo comienzo a trabajar el lunes mismo. Por
suerte, contacté con la piscina donde trabajaba antes y me han dado unas
cuantas horas.
Ahora
tenemos un sentimiento agridulce ya que nos ha hecho mucha ilusión volver pero
al mismo tiempo nos da pena que no nos haya ido tan bien en Shanghái. Quién
sabe, quizás nos hubiera ido mejor si hubiéramos aguantado unos meses más, o
quizás no. Bueno, lo que importa es que estamos de nuevo en la capital china y
rodeados de amigos, y eso ayuda bastante.
Miki Chang
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada